Layli va Majnun

Ишқ-муҳаббат ҳамиша бадиий адабиётнинг бош мавзуси бўлиб келган. Бу мавзуда одамзод дастлаб оғзаки термалар, халқона қўшиқлар, достонлар яратган бўлса, кейинчалик қиссалар, романлар яратилган. Шарқда «Фарҳод ва Ширин», «Тоҳир ва Зуҳра», «Вомиқ ва Узро» каби ошиқ-маъшуқларнинг муҳаббати ҳамон тилларда достон. «Лайли ва Мажнун» достони улар орасида алоҳида ўрин тутади. «Лайли ва Мажнун» достони илгари ҳам насрий баён қилинган. Бироқ олдинги баёнлар дастлабки уриниш бўлгани учун қатор камчиликлардан холи эмас. Навоий асарларини насрий баён қилиш мумтоз адабий тилни билиш баробарида бадиий пухталикни ҳам талаб қилади. Ваҳоб Раҳмон насрий баёни асосида тузилган «Лайли ва Мажнун» достонининг мазкур янги насрий табдили аслиятга жуда яқинлиги билан эътиборга молик. Умид қиламизки, мазкур янги насрий табдил «Лайли ва Мажнун» достонидан кенг китобхонлар оммасини яна ҳам тўла баҳраманд бўлишларида ўзига хос восита вазифасини ўтайди.