Men, Lunin... | Gorskiy Aleksandr Valerevich

Ilya Lunin, garchi ular yigirma yildan beri ko‘rishmasalar ham, ammavachchasini rad eta olmasdi. Eski Yasachnoye qishlog‘ida, bobosining uyida Ilya bolaligining eng yaxshi ta’tillarini o‘tkazdi - bu xotiralar uni qarindoshlari bilan mahkam bog‘ladi. Tatyana Vasilevnaning boshiga chindan ham hazilakam kulfat tushmadi: uning o‘g‘li Anatoliyni qaylig‘ini o‘ldirganlikda ayblashdi. Lunin hech qanday ishtiyoqsiz rayon markaziga jo‘nadi. U kutganidek, rayondagi hamkasblari viloyatdan kelgan tergovchini ochiqdan ochiq sergaklik va adovat bilan kutib olishdi. Ular uchun u begona, ularning ishiga, ish bo‘yicha to‘plangan dalillarga shubha qiladi va qarindoshlarini himoya qiladi. O‘z navbatida, Lunin mahalliy huquq-tartibot idoralari shunchaki xomxayol yoki yovuzlik tufayli dalillarni soxtalashtirishini o‘ylamagan edi. Faqat u bir qarashda eng oddiy va ravshan ko‘ringan ishda ham, ba’zan chuqur yashiringan iplar borligini bilardi.